Interessante ontmoetingen

Thom heeft wel eens opgemerkt dat er op mijn vakantiefoto's nooit mensen staan, eenzelfde sociopathische neiging toont dit dagboek misschien wel. Daarom nu een bloemlezing van zeer oppervlakkige karakterportretten.

• Yoshida. Een professor uit Japan, en zoals alle Japanners die ik ken zeer innemend en beleefd. Wat hem bijzonder maakt is dat hij bijna net zo lang is als ik, heel goed Engels spreekt -al is het een beetje Engurishu- en een authentiek gevoel voor humor heeft. Zijn beroemdste boek heet "Hypergeometric functions, my love" en zijn lezingen zijn doorspekt met grappige vondsten.
• Masjid. Mijn Iraanse kamergenoot, diende tijdens de Irak-Iran oorlog -en acht jaar daarna- als radaroperator bij de luchtmacht, en heeft eens een Mirage neergeschoten. Hij heeft ook een gebombardeerde olietanker 6 weken zien branden. Verder is het een enorme zeikerd, wat hierbij niet geholpen met de zangerige Farsi uitspraak van de 'an' klank als 'ahaonn'.
• Anet. Een Turkse studente, maar 'etnisch' Armeens. Schijnbaar de enige hier uit Istanbul, een bron aan informatie over restaurants, vervoer en bezienswaardigheden. Zij gaat binnenkort in Grenoble studeren, ik moest maar langskomen als ik in de buurt was (ik ken haar al twee keer 10 minuten).
• Mesut. Turkse student uit Ankara, die ik al in Sicilie tegengekomen was. Macho, voormalige Tae-Kwan-Do kampioen, voetballer, en geloviger dan mensen uit Istanbul, waanzinnig vriendelijk. Hij is voor het het eerst in Istanbul, hier nog verlorener dan ik. Ook een fan van de film "Kingdom of Heaven", maar om zeer andere redenen.
• Jaydeep. Een Indiaase tweede-generatie Canadees. Bruist van energie en ziet overal de humor van in. Hij wordt om de haverklap afgezet door Turken maar heeft het niet door. Goed uit te staan omdat hij interesses heeft naast wiskunde waar hij ook over wil praten, maar ik moet altijd een versnelling hoger om hem bij te houden. Heeft hier geleerd een duif van een meeuw te onderscheiden ... hij komt uit Winnipeg, ver in het binnenland van Canada.
• Michela. De eerste Europeaan -wat is Azie toch groot. Haar kende ik ook uit Sicilie, en is een week in Utrecht geweest. Ze is Italiaans, uit Milaan, en als ze niet aan het mailen is is ze aan het sms-en. Een communicatieobsessie, maar met mij communiceert ze alleen over wiskunde. Ik geloof dat ze het heimelijk betreurt dat we nog geen pastarestaurant gevonden hebben.
• Daniel Allcock. Amerikaanse 'associate professor' uit Austin. Zeer vriendelijk, en waarschijnlijk diegene in de wereld wiens wetenschappelijke interesses het meest met de mijne overeenkomen. Gelukkig kan ik het heel goed met hem vinden. Hij vertelde dat hij gisteren achterna is gezeten door een vieze oude man, waarschijnlijk aangetrokken door de mooie benen onder de enige korte broek in Istanbul. De naam kan het niet geweest zijn. Hij complimenteerde mij met mijn Engels, het zal voor hem een opluchting zijn om de langere woorden die hij kent ook eens te kunnen gebruiken.

Gisteravond liep ik voor het eerst alleen door de uitgaanswijk, en ik werd om de haverklap aangesproken door jonge mannen die mij hun cafe/disco/restaurant in wouden lokken, alleen zeiden ze dat niet. Heel vriendelijk gesprek, niets aan de hand, maar als ze eenmaal je aandacht hebben laten ze je niet meer met rust. Ik ben zelfs door een zo'n figuur van een andere 'afgepakt', ik heb me toen maar losgemaakt en ga nu niet meer in gesprek. Heel vermoeiend. En er zijn hier hordes zwerfkatten; meestal heb ik niks met katten maar deze laat ik van mijn broodjes mee-eten. Waarschijnlijk vind ik ze aardiger omdat ze niet doen alsof de wereld van hen is, zoals goedverzorgde Nederlandse huiskatten. Die zijn niet vergeten dat Egyptenaren ze als goden aanbaden.