Losse observaties

Ik maak wel eens wat mee. Zeker nu ik er op let om leuke dingen voor dit logboek te vinden.

In Lombok vergat mijn voorganger bij de pinautomaat z'n geld mee te nemen. Wie gaat er nou geld halen en vergeet z'n geld dan? Ik erachteraan rennen "Meneer, meneer, uw geld" en hij bedankte niet eens. Gelukkig deed mijn buurman dat voor mij -wij stereopinnen- in onvervalst Utregs, "Zo joh, die maag je daankboor zèn".

Ik zag een meisje voordat ze de moskee in ging nog snel even haar HOOFDDOEK OMDOEN. Vergevorderde integratie, denk ik.

In Havana -café bij het stadhuis- moet je betalen om naar de wc te gaan. 50 cent, maar je krijgt er wel wat voor terug: je mag namelijk de gel gebruiken die ze voor de spiegels hebben klaargezet. Dus als je bij het uitgaan je wilt verzekeren tegen een bad hair day ga je naar Havana, en als je gewoon moet plassen kan dat toch overal in de buurt.

We zijn vrijdag met de vakgroep wezen zeilen, en zonder grappen dit was het leukste dat ik de afgelopen weken heb meegemaakt. Prachtig weer, beetje actie, smartlappen zingen, spelletjes winnen, genoeg tijd om iedereen te spreken en genoeg ruimte om ze te vermijden als het je te veel wordt.

In Marken -lieflijk oudhollansch visschersdorp- was een italiaanse toergroep. Ik voelde me net als zij de toerist, maar ik schetterde niet "Waar zijn de tulpen?". Verhaal verteld aan een italiaanse collega … "Did you throw them in the water?"
"I managed to restrain myself." antwoordde ik. "Pity, next time don't try so hard."

Maar het mooiste was Manuel's camera. Prachtig digitaal ding met een reuzenlens, duidelijk heel goed en even duidelijk heel duur. "Impressive camera!" zeg ik. "Yes," zegt hij "I have it to compensate for my tiny dick." Petje af.