Rusland en Georgie

Na de kleine oorlog in Georgie wordt er steeds herhaald dat het Westen machteloos staat. Dit is niet waar. De NAVO en de EU willen geen oorlog met Rusland, maar er zijn tal van diplomatieke sancties die de Russen wel degelijk pijn doen.

1. Trek de Olympische Spelen van 2014 terug uit Sochi. Deze plaats ligt zowat op de grens met Georgie, de Russen zullen zeggen Abchazie. Het ziet er niet naar uit dat in 2014 alle problemen in het gebied opgelost zijn, en het IOC moet duidelijk zeggen dat ze er niet bij betrokken willen worden.

2. Betrek Oekraine meer bij de EU. NAVO-lidmaatschap voor Georgie is voorlopig van de baan, maar als Oekraine nu stappen zet richting Westen, dan heeft Rusland toch meer verloren dan gewonnen.

3. Los het energie-geschil met Iran eindelijk op. Als Iran weer een normale handelspartner van Europa wordt, zijn we niet meer afhankelijk van Gazprom. Hier is nog een lange weg te gaan, maar uiteindelijk wil Europa wel toegang tot de Kaspische gasvoorraden.

Vooral het eerste is een makkelijke en vanzelfsprekende stap, waar ik in de media nog niets over gehoord heb. Kijk op revokethegames.com voor een petitie.

Roken

Ik ben boos op het NRC, om dit commentaar:
http://weblogs3.nrc.nl/commentaar/2008/06/30/een-verboden-genot/

Het is zo duidelijk uit het oogpunt van een roker geschreven, dat het stuitend is. Het is ook ver beneden de kwaliteit die ik van de NRC (Next) verwacht, de hoofdredactie moet zich schamen dat ze dit stuk hebben geplaatst.

De auteur slaat door zijn vooringenomenheid een aantal keer de plank flink mis. Nederland is laat met deze regeling, in de rest van Europa is er al eerder mee begonnen. Er wordt gevraagd waarom dit niet aan "de markt" werd overgelaten. Dat is geprobeerd, maar de markt is er niet uitgekomen. In elk geval niet met iets waar de groeiende nietrokende meerderheid in Nederland tevreden mee was.

Dan gaat het door alsof rokers gediscrimineerd worden. Onzin! Rokers mogen nog alles wat niet-rokers mogen, alleen niet meer in een restaurant roken --- net als niet-rokers. En rokers worden al helemaal niet behandeld als heroineverslaafden: heroinegebruik is bij wet verboden, maar wordt om gezondheidsredenen soms gedoogd.

Dat iemand zichzelf vergiftigt is toegestaan, dat is zijn vrije keus. Als hij anderen beschadigt met zijn gedrag, dan mogen die anderen daar ook wat over zeggen. En als het bij een pafpaal of onder een afzuigkap ongezellig is en het er stinkt, kan een roker altijd overwegen te minderen.

Google

Het komt wel eens voor dat mijn vriendin mij aan een boek of een film wil herinneren, maar zelf niet op de titel kan komen. Mijn record op dit gebied is: "Een klassieke schrijver, misschien begint zijn of haar naam met een N, en er is iets kleins in de titel, die kort is". Onderaan het antwoord, als jullie er even over willen nadenken.

Gisteravond ging dat als volgt: "Een chinese of japanse film, een jongen met een gekke fiets, en een rokerige biljartzaal, maar dat had ook een andere film kunnen zijn". Nu, voor het eerst, wist ik het ook niet, en kwam ik niet verder dan er een beeld aan toevoegen: "Was dat die jongen die achtervolgd werd door het spook van een yakuza met een drol op z'n hoofd?"

Google biedt uitkomst: "yakuza ghost turd" geeft nog verbazend veel hits, maar onze film "A Taste of Tea (2004)" (overigens een geweldige aanrader) komt er gelijk uit. Nu vraag ik me af: bestaan er drie woorden die ogenschijnlijk willekeuriger zijn, maar toch zo verwoven?

(Titaantjes, van Nescio)

Grote getallen

Ik hoorde net prof. Bram de Swaan in Buitenhof iets zeggen van de strekking: "De Chinezen hebben een triljoen dollar in staatsfondsen zitten, dat is $160 per aardbewoner". Nee, dat is $160.000.000 per aardbewoner, tenminste als het eerste waar was.

Wat hij waarschijnlijk bedoelde wat dat ze een (Amerikaanse) "trillion" hebben, in het nederlands heet dat een biljoen (12 nullen). Daarna komt een biljard (15 nullen, "quadrillion"), dan een triljoen (18 nullen, "quintillion"). Ik weet nog dat toen ik voor het eerst naar een nederlandse school ging, ik dit verschil vreselijk verwarrend vond. Zelfs wiskunde-aio's heb ik het uit mogen leggen.

We krijgen steeds meer te maken met grote getallen, en dat we er slecht mee om kunnen gaan blijkt uit het feit dat een gerespecteerde hoogleraar er moeite mee heeft. Wat kunnen we dan van journalisten verwachten? De kosten van de oorlog in Irak komen misschien wel op de US$ Trillion, de Nederlandse staatsschuld is ongeveer 200 miljard euro, de markt voor krediet-verzekeringen (CDS'en) wereldwijd dekt 50 biljoen dollar ... weten jullie hoe de verhoudingen liggen?

Ik doe dus een oproep aan alle invloedrijke lezers van dit weblog, om zorgvuldig om te gaan met grote getallen, de fouten worden ook al snel heel groot!

Diversiteit

Ik hoorde de podcast van nrc.fm het feit---uit een onderzoek van McKinsey---dat bedrijven met minstens 30% vrouwen aan de top beter presteren dan bedrijven geleid door alleen mannen. Dat is gemeten, niet maar een verhaal. De sprekers kwamen er niet echt uit waar dat aan lag, maar ik denk dat er een eenvoudige verklaring is. Elke investeerder weet dat hij zijn risico's moet spreiden (in een koud jaar verdien je aan je stookolie, in een warm jaar aan ijsjes en bier) dat heet zelfs diversificatie. Het lijkt me dat, om de verschillende uitdagingen die een groot bedrijf tegenkomt het hoofd te bieden, een "diversificatie" van het personeelsbestand de beste kansen biedt.

Overigens, dat er nog overwegend mannen aan de top zijn komt door een historische voorsprong. Vroege staatvorming werd gedreven door oorlog, een typisch mannenbedrijf. Het is pas sinds de tweede wereldoorlog dat we zijn overgegaan van een "oorlogstaat" naar een zorgende "welvaartstaat" waar vrouwen hun achterstand kunnen inlopen.

Grote stad, grote ellende

Een Sloveense vriend vertelde me laatst van een sociaal experiment. Onderzoekers hadden in een aantal steden telkens 30 gsm's achtergelaten, en gekeken naar hoeveel er uiteindelijk teruggebracht werden. Hij zou het me niet verteld hebben als Ljubljana, de Sloveense hoofdstad, er niet als vriendelijkste uitkwam.

Zie
http://www.rd.com/images/content/2007/0707/cellphonereport.pdf voor de volledige lijst.

Dit is geen wetenschap, maar toch een interessante toets. Wat verklaart de volgorde? Amsterdam doet het bijvoorbeeld erg slecht, minder dan de helft van de gsm's werd teruggebracht.

Ljubljana is een erg kleine stad (250.000 inwoners), ik dacht dat het daar aan lag. Grote kans dat de telefoon is van een bekende van een bekende, en dat je een soort sociale winst kan verwachten van zo'n goede daad. Maar Toronto (2,5M) staat tweede, en andere miljoenensteden Seoul, Bombay, en New York er vlak achter. Misschien dat er daar soms relatief minder gsm-bezitters zijn dan in Nederland, maar dat lijkt de volgorde ook niet te verklaren. Inkomensongelijkheid dan? Ook niet. Ik vind het een raadsel: zou in Nederland het "sociale gevoel" echt zoveel zwakker zijn dan wij van onszelf verwachten?

Korte- en lange termijn in de politiek

Veel politieke debatten (over economische onderwerpen) kunnen teruggebracht worden tot een verschil in nadruk tussen korte- en lange-termijndenkers.

Over lange-termijn keuzes zijn er wel verschillen: die staan alleen niet in de verkiezingsprogramma's, maar bepalen de "kleur" van een partij. Ik denk dat iedereen het erover eens is dat er in de AOW ingegrepen moet worden, dat de hypotheekrenteaftrek een rare ongelijkheid in stand houdt, en dat vrije handel uiteindelijk iedereen ten goede komt.

Verschillen tussen partijen komen uit korte-termijnbelangen: verkiezingsbeloften van de vorige ronde, of de overtuiging dat bij grote ingrepen de volgende verkiezingen verloren zullen worden. Hier scoort de oppositie ook makkelijk mee: het geheugen van de kiezers duurt meestal veel korter dan een politiek termijn. Wie durft het aan ouderen in hun pensioen te korten, huizenbezitters van hun woongenot te beroven, of fabrieken te sluiten? Het is moeilijk deze mensen duidelijk te maken dat hun positie in de lange termijn onhoudbaar is.

De twee Paarse regeringen kenmerkten zich volgens mij door hun lange-termijn resultaten (economische groei en het einde van de Koude oorlog maakten dit mogelijk), de regeringen van Balkenende door hun gerichtheid op de korte termijn (na de Fortuyn-revolte). Vandaar dat ze zo instabiel zijn gebleken.