dinsdag, juni 28, 2005

Geleerd

Dingen die ik de afgelopen tijd geleerd (of herleerd) heb:
  • hoe eenvoudig een icosaeder te tekenen is
  • dat niet alle wiskundigen gek zijn
  • maar ook dat velen niet twee weken uit te houden zijn
  • een beetje geschiedenis van dit werelddeel
  • 50 woorden Turks
  • en dat je met 50 woorden en handgebaren al een heel end komt
  • dat ik blijkbaar herkenbaar ben als Nederlander
  • en dat de Turken die mij aldus herkennen ook 50 woorden Nederlands kennen
  • dat een busreis van 14 uur nooit leuk is
  • dat duiken fantastisch is
  • en dat mijn vriendin uniek is op de wereld -- ze vliegt zaterdag naar Antalya!

vrijdag, juni 24, 2005

Last Post

Vandaag is de laatste dag dat ik veel achter een computer kan zitten, reizend wordt dat lastiger. Ik hoop een paar keer wat te kunnen zeggen, maar misschien moet ik ook wel de aantekeningen uitwerken als ik terugben. Tot snel, maar blijf er niet voor op ...

donderdag, juni 23, 2005

Laatste dagen

De conferentie loopt op z'n eind, en de zaal wordt steeds leger. De 'sfeer' is sinds dinsdag over z'n hoogtepunt heen, en veel mensen zullen morgenmiddag alweer vertrekken.

Mijn plannen zijn nu wat duidelijker: ik ga zaterdagavond met de bus naar Kasj -aan de zuidkust- om daar duiklessen te volgen. Na wat strandhangen ga ik een paar dagen langs de kust wandelen en proberen een vriend van hier te ontmoeten in Antalya (waar zijn ouders wonen). 5 juli is er in die buurt in een Grieks theater (het 'best behouden' ter wereld, naar het schijnt) een uitvoering van Carmen, die probeer ik mee te pakken. Nog wat meer toerisme en dan ga ik weer terug naar de Zee van Marmara, waar ik nog een paar dagen in Istanboel heb om souvenirs te kopen en evt. geld op te maken. Al met al ga ik meer geld opmaken dan waar ik op gerekend had.

Ik kan door blijven gaan met m'n opmerkingen:
  • Kill Bill is hier blijkbaar net uit, iedereen fluit 'the Bride's tune', of heeft het op z'n mobiel.
  • Behalve die van het meisje achter de computer naast me, die heeft dan weer muziek uit Carmen.
  • Een Turkse kapper is een hele ervaring, met hoofdmassage en allerlei geurtjes. Ik heb me nog niet eens laten scheren, dat zal nog komen.
  • Waterpijp rokend backgammon spelen aan de Gouden Hoorn is een prima besteding van een middag.
  • Turkse meisjes zijn een hoop knapper op 20m dan op 2m. Vooral als ze me hun moeders zijn, die soms lijken alsof ze zo'n Groucho Marx kermisbril ophebben.
  • Iedereen hier roept meteen na het vallen van het woord Holland "Pierre van Hooijdonk!", die heeft net Fenerbacje naar het landskampioenschap getrapt.
  • De computers op dit netwerk heten naar computerspelletjes, het is dus wel grappig om bij het opstarten het bericht te zien "Starting Quake", "Starting Starcraft", "Starting Unreal".
  • Ik heb een oude munt van 1 Lira gezien (1972), nu het equivalent van 0,000 000 6 euro - en daar stond ook al Ataturk op!
Het varen maandag was prachtig, daarover hopelijk ook later meer. Nu weer terugsnellen naar de bijna-laatste lezingen.

maandag, juni 20, 2005

Oude Stad

Mijn weekend ga ik nog niet uitgebreid beschrijven, maar bliksemsnel samenvatten.

Zaterdag:
  • Sultanahmet (Blauwe) moskee
  • Ayasofya, of Hagia Sophia, zeer indrukwekkend -- verdient minstens een paar woorden. Onder de koepel voel je je heel klein, naast de graffiti van de Vikingen ook in de tijd nietig. Waanzinnig.
  • Cisterne
  • Grote Bazaar, wat een drukte! Gelijk iedereen kwijt.
Zondag:
  • met Daniel Allcock, mijn nieuwe inspiratiebron
  • Stadsmuren afgewandeld
  • Regen
  • Sloppenwijken
  • Chora, kerkje met prachtige mozaiken en fresco's.
Nu: moe, beetje heimwee. Alles is hier zo anders.

Te doen:
  • Topkapi paleis
  • Dolmenbace paleis (met beter Harem)
  • Militair museum, met Janissaren-muziek
  • Weer Grote Bazaar, en nu iets kopen.
  • Waterpijp, Turks bad, naar de kapper -nog niet aan toegekomen.
Ik heb ook al ideeen voor wat ik na deze week ga doen, dat lucht erg op. Turkije is groot, er is overal wel iets te doen, maar zonder eigen vervoer kom ik misschien lelijke centra niet uit, en iig de natuur die ik zou willen zien niet in. Dus ga ik even lui zonnen -en hopelijk leren duiken- aan de zuidkust. Daar is vast ook wel een ruine te bezichtigen ... die zijn hier namelijk overal.

Nu ga ik op de Bosporus varen met het conferentie-uitje, hopelijk met veel mooi weer, eten, raki, en weinig wiskunde. Alles hierboven verdient nadere uitleg, dat komt wel weer als ik me hier binnenkort verveel.

vrijdag, juni 17, 2005

Eenheden

Turkije is zo'n land dat wel eens wat inflatie heeft meegemaakt. Er zijn de laatste jaren twee keer drie nullen weggestreept, met de overgang 1 Turkse Lira = 1000 Lira (oude vorm), en daarna 1 Nieuwe Turkse Lira (YTL) = 1000 TL. Het gekke is dat al het oude geld nog in omloop is -dus ik heb muntjes van 50.000 en 0.05 die hetzelfde waard zijn, en briefjes van 1 en 1.000.000 die er 'verder' precies hetzelfde uitzien en precies hetzelfde kopen.

Niet alleen dat, de aangegeven prijzen zijn ook nog in de drie vormen te vinden, en dan moet je zelf maar wijs worden wat er bedoeld wordt. Het wel duidelijk dat mijn stuivertje niet genoeg zal zijn om de Mercedes in de straat de kopen, maar dat ik er een miljoen van nodig zou hebben. Toch is het lastig, omdat je toch al om moet rekenen. Gelukkig is de koers vrij makkelijk: 5 Lira (YTL) = 3 Euro ... oppassen dat je geen Nieuwe Turkse Euro's krijgt.

Euro's worden hier trouwens op straat gewoon gebruikt, en je kan ze ook gewoon pinnen (net als dollars, overigens). Het is wel te overleven, met 5 munteenheden in een land, maar een munteenheid voor 12 landen is wel handiger.


De eerste week zit er bijna op, en ik heb de rust wel verdiend ... zometeen weer wat toerisme, dan een keer een Turks bad en een waterpijp. Ik hoop fris aan volgende week te kunnen beginnen, nu was iedereen zo vermoeid, warm en uitgedroogd dat het vorige praatje leek uit een scene uit Doornroosje.

woensdag, juni 15, 2005

Interessante ontmoetingen

Thom heeft wel eens opgemerkt dat er op mijn vakantiefoto's nooit mensen staan, eenzelfde sociopathische neiging toont dit dagboek misschien wel. Daarom nu een bloemlezing van zeer oppervlakkige karakterportretten.
  • Yoshida. Een professor uit Japan, en zoals alle Japanners die ik ken zeer innemend en beleefd. Wat hem bijzonder maakt is dat hij bijna net zo lang is als ik, heel goed Engels spreekt -al is het een beetje Engurishu- en een authentiek gevoel voor humor heeft. Zijn beroemdste boek heet "Hypergeometric functions, my love" en zijn lezingen zijn doorspekt met grappige vondsten.
  • Masjid. Mijn Iraanse kamergenoot, diende tijdens de Irak-Iran oorlog -en acht jaar daarna- als radaroperator bij de luchtmacht, en heeft eens een Mirage neergeschoten. Hij heeft ook een gebombardeerde olietanker 6 weken zien branden. Verder is het een enorme zeikerd, wat hierbij niet geholpen met de zangerige Farsi uitspraak van de 'an' klank als 'ahaonn'.
  • Anet. Een Turkse studente, maar 'etnisch' Armeens. Schijnbaar de enige hier uit Istanbul, een bron aan informatie over restaurants, vervoer en bezienswaardigheden. Zij gaat binnenkort in Grenoble studeren, ik moest maar langskomen als ik in de buurt was (ik ken haar al twee keer 10 minuten).
  • Mesut. Turkse student uit Ankara, die ik al in Sicilie tegengekomen was. Macho, voormalige Tae-Kwan-Do kampioen, voetballer, en geloviger dan mensen uit Istanbul, waanzinnig vriendelijk. Hij is voor het het eerst in Istanbul, hier nog verlorener dan ik. Ook een fan van de film "Kingdom of Heaven", maar om zeer andere redenen.
  • Jaydeep. Een Indiaase tweede-generatie Canadees. Bruist van energie en ziet overal de humor van in. Hij wordt om de haverklap afgezet door Turken maar heeft het niet door. Goed uit te staan omdat hij interesses heeft naast wiskunde waar hij ook over wil praten, maar ik moet altijd een versnelling hoger om hem bij te houden. Heeft hier geleerd een duif van een meeuw te onderscheiden ... hij komt uit Winnipeg, ver in het binnenland van Canada.
  • Michela. De eerste Europeaan -wat is Azie toch groot. Haar kende ik ook uit Sicilie, en is een week in Utrecht geweest. Ze is Italiaans, uit Milaan, en als ze niet aan het mailen is is ze aan het sms-en. Een communicatieobsessie, maar met mij communiceert ze alleen over wiskunde. Ik geloof dat ze het heimelijk betreurt dat we nog geen pastarestaurant gevonden hebben.
  • Daniel Allcock. Amerikaanse 'associate professor' uit Austin. Zeer vriendelijk, en waarschijnlijk diegene in de wereld wiens wetenschappelijke interesses het meest met de mijne overeenkomen. Gelukkig kan ik het heel goed met hem vinden. Hij vertelde dat hij gisteren achterna is gezeten door een vieze oude man, waarschijnlijk aangetrokken door de mooie benen onder de enige korte broek in Istanbul. De naam kan het niet geweest zijn. Hij complimenteerde mij met mijn Engels, het zal voor hem een opluchting zijn om de langere woorden die hij kent ook eens te kunnen gebruiken.
Gisteravond liep ik voor het eerst alleen door de uitgaanswijk, en ik werd om de haverklap aangesproken door jonge mannen die mij hun cafe/disco/restaurant in wouden lokken, alleen zeiden ze dat niet. Heel vriendelijk gesprek, niets aan de hand, maar als ze eenmaal je aandacht hebben laten ze je niet meer met rust. Ik ben zelfs door een zo'n figuur van een andere 'afgepakt', ik heb me toen maar losgemaakt en ga nu niet meer in gesprek. Heel vermoeiend. En er zijn hier hordes zwerfkatten; meestal heb ik niks met katten maar deze laat ik van mijn broodjes mee-eten. Waarschijnlijk vind ik ze aardiger omdat ze niet doen alsof de wereld van hen is, zoals goedverzorgde Nederlandse huiskatten. Die zijn niet vergeten dat Egyptenaren ze als goden aanbaden.

dinsdag, juni 14, 2005

Iets meer

De koffie hier is waardeloos, het beste tot nu toe kwam uit een automaat. Voor mij dus een paar weken cold Türkiye.

Het is nu zwaar bewolkt, misschien maakt dat -samen met het caffeinegebrek- dat ik minder energie heb. In elk geval weer geen gelegenheid gehad om een jaloersmakende foto van de Bosporus te maken. Al wel een paar kleine wandelingen genoten, en als je weet waar je moet zijn kan de stad prachtig zijn. Eigenlijk is "de stad" zo groot dat het een paar dorpen heeft opgeslokt, er zijn meerdere gezellige centra. Helaas worden deze verbonden door reusachtige verkeersaders, je kan niet gezellig wandelen.

Turkse wc's hebben geen papier en de urinoirs:
  • hangen op kniehoogte,
  • zijn de helft zo breed als thuis,
  • en worden maar een keer per dag doorgetrokken.
Veel gebruik van het hotel dus. Nu moet ik nog even, voordat het volgende praatje begint, dus maar even m'n neus dichtknijpen ...

maandag, juni 13, 2005

In de polis

Ik ben goed aangekomen.

De vlucht leek kort -hoewel, soms ook lang- doordat ik naast een half-franse vioolmaker zat die op weg was van zijn vriendin in Haarlem naar zijn vriendinnetje in Istanbul. Hij had sociale psychologie gestudeerd, daarvoor een jaar rechten, een jaar econometrie, zelfs een paar weken wiskunde, en vloog zo veel dat bij een voorgaande afdaling zijn trommelvlies was geimplodeerd. Hij was al eens (tien keer!) eerder hier geweest, dus kon al wat vertellen over de pinautomaten, het bier, dat je een visum (postzegel van E.10) moet kopen voordat je door de douane mag ... maar na vier uur naast hem was ik blij dat ik neer kon ploffen in het hotel.

Dat kostte nog even moeite: ik kon het in het donker de weg niet vinden, dus vroeg ik het maar aan een taxi. Die kon het ook niet vinden, maar die kon gelukkig wel aan iedereen de weg vragen. Opvallend dat er hier om 1.00 's nachts nog ZO veel mensen op straat lopen. Aangekomen beweerde hij geen wisselgeld te hebben, en heb ik uiteindelijk de dubbele ritprijs betaald, en ben ik dus al voor mijn eerste 3 euro afgezet.

Ik slaap alleen in een driepersoonskamer. Op TV zijn er zelfs kanalen die ondertiteld zijn ipv nagesynchroniseerd, dus ik had de X-files kunnen kijken. Bij het ontbijt kwam ik al bekenden tegen (uit Italie) en naast dat ik de stof tot nu toe nog kan begrijpen vind ik de mensen erg gezellig ... dat is maar goed ook want ik wil wel wat van de stad zien en de organisatie neemt dat niet zo op zich.

De universiteit hier ligt prachtig aan de Bosporus, ik had een jaloezie-foto willen maken maar de batterijen van de camera kozen dat moment om het te begeven. Ik heb nog niet veel van de stad gezien, maar de omschrijving '1001 Kanaalstraten' dekt het niet. Het verkeer is er chaotisch, het gehuil van de moskeen frequent, de bevolking zeer cosmopoliet. De sfeer is er van een soort oosters Wenen -een beetje vervallen klassieke gebouwen en goedverzorgde mensen- met aan weerzijden van de Bosporus lange boulevards voor het strandgevoel.

De vakantie is hier zo dichtbij ...

zondag, juni 12, 2005

Zenuwen

Over een half uur stap ik op de trein, de eerste stappen richting Turkije. Laatste dingen pakken, sokken optrekken, en over een maand ben ik weer in Nederland.

Maar morgen kan ik al het weer uit Istanboel melden.