Betaalpaal

Maandag was ik even bij een Albert Heijn 'nieuwe stijl'. Op de Nachtegaalstraat, het filiaal dat zich het meest richt op yuppen zoals ik -- of zelfs nog young-er, urban-er of professional-er dan ik -- is een nieuw klantonvriendelijk betaalsysteem ingevoerd.

Ik ben bang dat als ik al de belevenissen opschrijf, dit erg op een stukje van Youp van 't Hek gaat lijken. Dan probeer ik het neutraal te beschrijven: er is dus een nieuw betaalsysteem. Hierbij wordt niet meer aan de cassiere betaald, maar die geeft een bon waaran de klant dan zelf moet voldoen aan een zuil die in grote blauwe letters dezelfde naam draagt als dit stukje; daarna kan hij pas de winkel uit. Dat is voor de 'efficiency'.

Ik was van veel onder de indruk, maar niet van de slagvaardigheid. Je moet als klant drie keer in de rij staan: voor de kassa, voor de betaalpaal en voor de uitgang. Er stond bij de openingsdag bij iedere paal iemand in een AH-blouse om op de knoppen te drukken waar je met twee handen vol boodschappen niet bij kan. Zelfs de hogere managers droegen hun steentje bij door aan de kassa te helpen met tassen inpakken, want de lopende band was ook weggesaneerd. Het hele systeem is zo efficient, dat ze ook nog kassa's weg konden halen zodat de rijen in de winkel trechtervormig werden. En verder scheelt het de cassiere's ongeveer 15 seconden per klant, omdat ze niet naar wisselgeld hoeven te zoeken!

Gelijk had Hendrik het ook al gekraakt: laad je winkelwagentje vol, en vraag bij je goedkoopste product voor een aparte bon (voor de huisrekening). Reken vervolgens alleen deze af, loop fluitend door de scanner en tel uit je winst!

Ik wacht de kinderziektes nog even af, voordat ik er weer een poging waag.